Recensie: Natsume Yujin-cho San

Het leven brengt verandering met zich mee. Dat is een natuurlijk proces dat niet tegen te houden is, hoe zeer we dat soms ook willen. Wij zelf veranderen en de wereld om ons heen verandert ook. Door hun aard als passief entertainment blijven episodische tv-series vaak juist wel hetzelfde. Mensen voelen zich nou eenmaal makkelijk bij datgeen wat bekend is. Natsume Yujin-cho zou, als een episodische tv-serie, ook altijd hetzelfde kunnen blijven, maar de serie lijkt in haar derde seizoen, Natsume Yujin-cho San, doelbewust gekozen te hebben voor verandering.

In eerste oogopslag lijkt de serie niet eens veranderd te zijn. Nog steeds is Takashi Natsume bezig met dezelfde dingen: hij helpt yohkai met hun persoonlijke problemen of geeft ze hun naam terug. Maar over de loop van de eerste drie seizoenen heeft wel degelijk een verandering plaatsgevonden.

In de vorige twee seizoenen zagen we Natsume voornamelijk connecties vormen, of dat nu met yohkai was of met mensen. Op dit punt liggen deze connecties duidelijk op hun plaats, wat blijkt uit de veranderde manier waarop terugkerende personages reageren op Natsume. Dit wordt voor het eerst echt duidelijk in de zesde aflevering van het seizoen, waarin we de exorcist Shuh’ichi Natori in een meer zorgzame rol dan gebruikelijk zien. Maar Natsume lijkt ook een innigere vriendschap te hebben gevormd met zijn klasgenoten Nishimura en Kitamoto, om maar te zwijgen over Tohru Taki en Kaname Tanuma. Met hen durft hij zelfs te praten over zijn belevenissen met yohkai! …In sommige gevallen dan.

Door deze banden heeft Natsume een aantal sterke bondgenoten om zich heen verzameld, wat betekent dat de slechteriken van de verhalen des te gevaarlijker moeten zijn. Dit komt terug in het feit dat slechte yohkai in dit seizoen een direct fysiek gevaar vormen, waar eerder vooral vervloekingen werden toegepast. Maar niet yohkai maar mensen zijn nog wel het meest gevaarlijk. In Natsume Yujin-cho San wordt dat geïllustreerd door de terugkeer van de genadeloze Matoba clan.

Maar Natsume Yujin-cho staat meer bekend om haar stille verhalen dan om haar actie en avontuur, en die rustige verhalen zijn hier ook weer aanwezig. Hier wordt de rust vooral geboden in de vorm van serieuze zelfreflectie. Hierdoor krijgen we een aantal afleveringen die voornamelijk uit flashbacks bestaan. Deze flashbacks maken extra tastbaar hoe veel is veranderd tussen het begin van het eerste seizoen en nu. Ook hebben ze het effect dat de serie herkenbaar blijft ondanks de serieuze veranderingen. Wat in het verleden is gebeurt heeft nu nog steeds effect; er is geen verandering die het verleden uit het bestaan kan wissen.

Desondanks komt de grootste verandering misschien wel in de vorm van de productie waarden. De animatie is enorm verbeterd ten opzichte van de eerste twee seizoenen. Het lijkt erop dat die zo’n groot succes waren dat aan dit derde seizoen een groter budget is toegekend. Ook weet regisseur Takahiro Omori steeds beter de soundtrack te benutten, en daarmee iets toe te voegen aan elke scène.

Verandering kan goed of slecht zijn, maar hier heeft het vooral positief uitgepakt. Daarom laat Natsume Yujin-cho San een goede indruk achter, wat je ook dacht van de vorige seizoenen. Door het gevoel van saamhorigheid dat sterk in dit seizoen aanwezig is vindt ik het zo onderhand zelfs moeilijk worden om Natsume Yujin-cho te vergelijken met Mushishi. Het is nu iets compleet eigens geworden, en dat valt alleen maar toe te juichen.

Natsume Yujin-cho is te bekijken op crunchyroll.

• Recensie